Yoksulların Londrası

Bu haftanın gündeminin altında iki imza vardı. Birisi benim rutin eğlencem İskoç Gordon, diğeriyse Londra’nın çocukları.
İskoç Gordon, Irak Savaşı meclis soruşturma komisyonuna ifade verdi. Bu ifade için gönüllü olmuştu zaten. Yoksa seçimlerden sonra ifade vermesi istenmişti. Herhalde millet zaten belleksiz ne desek gider diye düşündü. Bu politikacıların böyle bir özelliği var. Gerçeği söylememek ve yine de inandırmak ve yeniden seçilmek meziyeti.
İskoç Gordon’a komisyonda Irak’ı neden işgal ettikleri soruldu. Gordon sıkılmadan gücenmeden ‘eee benim kararım değildi ama doğru karardı’ manasında yanıtladı. Üzerine gidilince de ‘ben hazine bakanıydım, detaylarını bilmiyordum sadece para verdim’ diye geçiştirdi.
Yani birini öldürmek için kiralık katil tuttuysanız sorun değil. Hele bir kişi değil bir milyon öldürüldüyse sizin verdiğiniz parayla durum daha da kolay. İkinci mesele de orduya yeterince mali kaynak sağlanıp sağlanmadığıydı. Gordon bunu da gayet pişkin bir şekilde yanıtladı: ‘bizden ne kaynak istendiyse sağladık.’ Halbuki generaller ve savunma bakanı yıllardır bunun aksini söylüyorlardı. Yavuz hırsız hikâyesi yani.
Eh sonunda da yarım ağızla Irak işgalinde asker ve sivil görevlilerin hayatlarını kaybetmesinden üzgünlük duyduğunu söyledi. Bu vurucu noktaydı. Yani aklı evvel ve belleksiz seçmenler bunu duyunca rahatlayacak ve zavallı Gordon da üzülmüş yine oyumuzu ona verelim diyecekler. Sanırım Gordon’un bu ifadelerine en çok sevinen Muhafazakâr Parti olmuştur. Çünkü bu gidişle muhafazakârları zorla iktidar yapacaklar.
Tabii bu orduya yeterince mali kaynak ayrıldığı iddiası öğleden sonra fırtına kopardı. Askerler, şehit aileleri ve hemen herkes isyan etti Gordon’un yanıtlarına.
Beni asıl rahatsız eden ise bütün fırtınanın askerlere yeterli para verilmemesi üzerine kopmasında. Sonuçta askeri bütçeye azıcık daha çok para ayrılmış olsaydı 1000 yerine 900 asker ölecekmiş. Kimse Irak’ta yeriden edilen 5 milyon insan ve tahmini olarak hayatını kaybeden 1 milyon sivilden bahsetmiyor.
Şimdi bu ahlak fukaralığından gerçek fukaralığa dönelim. Yeni bir araştırma gösterdi ki Londra’daki her 5 çocuktan 2’si yoksulluk sınırının altında yaşıyor. Yani kabaca 650 binden fazla yoksul çocuğu var zengin Londra’nın. Bu Londra nüfusunun yaklaşık yüzde 10’unu oluşturuyor.
Muhafazakâr belediye başkanı Boris Kemal, bu yoksulluk meselesini çözmek için sterlin milyoneri 74 yaşındaki Sir Trevor Chinn’i göreve getirmiş. Eh Lordlara layık bir iş zaten. Sir kardeşimiz milyoner olduğu için zaten parada gözü yok. Birkaç milyon daha versek hayır demez. Ama bu yoksulluk gurusu dede meseleyi çözmüş. Diyor ki, 18 ay öncesine kadar hayatında hiç yoksul biriyle karşılaşmamış.
Londra’nın doğusu öyle mahallelere sahip ki yoksulluk insanın yüzüne çarpar, kaçamazsınız. Sir Trevor da atlamış Jaguar’ına ve şehrin doğusuna doğru bir yolculuk yapmış. Sonra da oturup gazetelere Marco Polo’nun dünya turu benzeri anılar anlatmaya başlamış. Knightsbridge’den Tower Hamlets kuş uçuşu birkaç dakikalık mesafe ama Trevor dede anca 73 yaşında bu şerefe nail olmuş. Pacaları çamur olmamış olsa bari.
Çözüm olarak da 5 milyon sterlin bütçe ayırmışlar ilkokul, ortaokul, lise terk çocuklara kurslar verip iş bulmalarına yardım edecekler. Bu beş milyon da Knightsbridge de oturan başka pamuk elli amca ve teyzelere verilecek herhalde. Yoksa şehrin doğu yakasındaki çocuklara verilse isyan çıkar maazallah.

Sir Trevor her yıl 5 milyon harcarsa önümüzdeki 20 yılda bu işi halledebileceğini düşünüyor. Allah akıl fikir ve kolaylık versin. Komedinin boyutunu şöyle anlatayım: Sir Trevor’un mahallesinde 5 milyon sterline ancak bir dairenin yarısını alabilirsiniz. Londra’nın mülksüzleri mahalleye uğrayan bu milyoner dedeyle nasıl baş edeceklerini biliyorlardır umarım.
İyi pazarlar ve bol şanslar.