Futbol kahramanları

Basın skandal sever. Chelsea ve İngiliz milli takımının kaptanı John Terry komşusu ve milli takımdan “yakın arkadaşı” Wayne Bridge’in eski eşi Peroncel’i hamile bırakıp kendi karısını aldatınca buna en çok basın sevindi. İşte Sven Göran Erikson’dan bu yana beklenen skandal gelmişti. Zamanlama da mükemmeldi; tam dünya kupası hazırlıkları öncesi sakatlıklarla uğraşan Capello’nun canı çok sıkkın iken harika skandal. Kahramanlar da mükemmel; iç çamaşırı modeli Peroncel, milli takım kaptanı ve geçen yıl aile babası ödülü almış Terry! Aile babaları herhalde kendi aralarında ikiye ayrılmıştır bu mesele üzerine; kızgınlık ve hayranlık arasında.

Capello duruma çabuk müdahale edip Terry’i kızağa almasa olay büyüyecek. Büyümedi. Herkes Dubai’ye gitti. Terry’nin karısı, ardından Terry ve sonra da Capello. Niye Dubai’yse bunu anlamadık. Herhalde para harcanacak önemli bir mekan olduğundan ya da bilmediğimiz bir başka kutsallığı var.
Terry’nin komşu kızı maceralarını hiç duymayabilirdik. Ama çok vahim bir hata yaptı Terry. Bu konuda komşu kızı dahil herkesi susturmaya kalktı. Hem de bu suskunluğu satın almaya kalktı. Tarihte pekçok örneği görüldüğü gibi mahkeme kararıyla alınmaya çalışılan bu tür tedbirler tutmuyor. Ne kadar çok susturmaya çalışırlarsa o kadar çok ortalığa saçılıyor saklamak istedikleri. Terry de buna kurban gitti.
Terry’nin komşusuyla yatıp karısını aldatması karşısında bir dizi ahlaki tavır takınılabilir. Ayıplanabilir, takdir edilebilir ve saire. Ancak bir futbolcudan ne bekliyoruz sorusunu sormak lazım. İngiltere’de son iki haftada Terry meselesinin konuşulmadığı bir toplantı olmamıştır sanırım.
Geçen hafta ortası böyle silsile-i meratipte yukarlarda duranların verdiği bir resepsiyonda arkadaşlar arasında bu muhabbet döndü. Terry hiç iyi bir rol model olmamış, olamamış. Toplumun gözü önündeki kişiler bunu yapmamalıymış. Hele yılın babası seçilenler asla. Hatta bazı arkadaşlar daha ileri gidip başbakan Gordon Brown böyle bir şey yapsaya kadar götürdü işi. Herhalde bu biraz farklı. Sonuçta Terry’nin önde gelen hasleti ve hedefi baba olmak değil ama Brown’ın bu yönde iddia ve vaatleri bile olmuştur. Hoş bugün Brown bir komşusuyla değil bütün mahalleyle yatsa kimsenin çok umrunda olmaz. Nasılsa üç ay sonra onu kimse hatırlamayacak.
Dara O Brian geçen hafta yazdı; bu ödüller ödül değil reklam diye. Bu ödülleri önce gelen alıyor ve ödülü veren bedava reklam yapıyor. Gerisi yalan. Ha yine de aileyi kutsayacağız vay efendim babalara gelmeyelim derseniz ona bir şey diyemem.
Ama bu futbolculardan da sadece iyi futbol bekleyelim, gerisi sadece reklam. Reklamlar başlayınca kafanızı başka yere çevirin. Sonuçta futbolcuların üzerine de çok fazla ahlaki yatırım yapmanın anlamı yok. Çoğu yoksul ailelerden gelip aniden çok zengin olabilen bu çocuklar parayla bunca şımartıldıktan sonra ne yapsalar yeridir. Ahlak, Terry’nin uçkurundan çok bu fantazi ekonomisinde.
Bloglardan ve yorumlardan anladığım kadarıyla futbol seyirci ve taraftarları da çoğunlukla benim gibi düşünüyor. Hem bu sektör eğlence sektörü değil mi? Ahh evet, ben de sporcunun ahlaklısını severim ama herhalde bunun futbola yorumu aile ahlakı değil de spor ahlakıyla ilgili olsa gerek.
Hem bakın skandalın üzerinden henüz bir hafta kadar zaman geçti ve Terry Dubai’de aldattığı eşinin kollarında yine yılın babası oldu. Milli takıma da geri dönerse yaz başında daha iyi ingiliz futbolu izleyebiliriz.
Hem bakın asıl skandal başlamadan bitti. Chelsea’nin eski teknik patronu, Portsmouth teknik direktörü Avram Grant masaj kadınlara yaptırıyormuş! Yok o değil asıl güzel olanı İsrail’de bıraktığı karısının haberin ardından gelen açıklaması: Avram hakediyor, ben ona bir değil iki hatta üç kadına masaj yaptırmadığı için kızıyorum! İşte bu. Yılın babasını falan bilmem ama yılın kadını, yılın annesi aklınıza gelebilecek tüm reklam ödüllerini de bu Tzofit hanıma verin. Belki batan Portsmouth bile kurtulabilir bu sayede.
İyi pazarlar ve bol şanslar.